ای اهل ایمان! ای آزاد اندیشان جهان! ای وجدان های بیدار! ای کسانی که هرگاه در گوشه ای از عالم، ظلم ظالمی را بر مظلومی مشاهده می کنید، آرام نگرفته، زبان به اعتراض می گشایید؛ چشم گشوده و ببینید که:
ظلم و فساد و تباهی سراسر جهان را فرا گرفته؛
حیا و عفّت و پاک دامنی از جوامع بشری رخت بر بسته و فحشا، هرزگی و بی بندوباری جای آن را گرفته؛
ایمان و دین داری، عزّت خود را از دست داده؛ کفر و بی دینی، سربلندی و افتخار به همراه آورده.
در چنین هنگامه ای بر جای نشستن روا نخواهد بود، باید که برخیزیم و فریاد یاری طلبی سر داده، دست استغاثه برآوریم؛ آن هم به آستان کسی که خود، آخرین میراث دار غدیر و جانشین خاندانی است که خداوند به واسطه ی پیامبر بزرگوارش در غدیر، ولایت و اداره ی جهان را به ایشان سپرده است، دست حاجت به سوی کسی بریم که توان و امکان اصلاح امور را داشته و پروردگار وی را مرجع و محلّ رجوع مردم قرار داده است.
پس بیایید نیت های خویش را خالص و دل های متفرّق را یکی کرده و یک دِله شویم؛
بیایید زمزمه های پراکنده را هماهنگ ساخته و یک صدا گشته و به درگاهش چنین نجوا کنیم:
ای مولا! ای صاحب! ای پدر! بیا که:
خسته شده ایم از پوچی و پوچ زیستن؛
از نظاره ی زشتی ها و آلودگی ها؛
از شنیدن وعده های بی حاصل؛
خسته ایم از دورویی ها و دورنگی ها؛
به تنگ آمده ایم از درنده خویی و زیستن در میان درنده خویان؛
وامانده ایم از این سو به آن سو دویدن و هر روز دست به دامن کسی شدن؛
بی تاب گشته ایم از حرکت های بیهوده و وعده های پوچ و امتحان شدن ها و امتحان کردن ها؛
زمین خسته است، آسمان خسته است، دریا خسته است، کوهسار خسته است، ...؛
دنیا چه رنگ های بسیار به خود دیده: عالم و جاهل، زشت و زیبا، سپید و سیاه و ...؛
اکنون امّا آیا وقت آن نرسیده که تو را امتحان کند؟! تو را که وعده ی خدایی، تو را که یادگار غدیری و پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم در غدیر از آمدنت خبر داده.
